The Bedford Girls is een nieuw musicalproject waaraan ik met hart en ziel werk samen met Jacob de Groot en het bestuur van de stichting. Met deze productie wil ik een onderbelicht verhaal tot leven brengen en het naar het theater brengen.
Om producenten te overtuigen hebben we onlangs een teaser opgenomen. Dankzij een succesvolle crowdfundingcampagne, waarbij we € 11.000 ophaalden, konden we deze teaser realiseren. Met dit resultaat op zak zetten we nu alles op alles om The Bedford Girls binnenkort op de planken te krijgen.
The Bedford Girls: een ander oorlogsverhaal
Musical The Bedford Girls vertelt het onderbelichte, op waarheid gebaseerde verhaal van de kracht van zes vrouwen aan het thuisfront tijdens de Tweede Wereldoorlog. Door de ogen van de net getrouwde Ivylyn Schenk zien we hoe niet alleen haar kersverse echtgenoot John, maar alle mannen uit Bedford in 1942 naar Europa vertrekken om te vechten voor onze vrijheid.
De achterblijvende vrouwen nemen de taken van hun vertrokken mannen over. Ze vullen niet alleen de gaten die thuis vallen, maar springen ook bij in de fabrieken naast hun baan of houden de boerderij draaiende. Het is zwaar zo hard te moeten werken en hun mannen elke dag te missen. Gelukkig komen er brieven uit Europa van hun geliefden.
Tot 6 juni 1944. Vanaf dat moment zitten de vrouwen zes weken lang in onzekerheid over het lot van hun mannen. Zes weken lang geen brieven. Zes weken lang stilte. Hoe houden zij hoop? Zien zij hun mannen ooit nog terug?
Liefdesbrieven uit WO II
De liefdesbrieven van John en Ivylyn Schenk vormen de rode draad van deze musical. Als theatermaker ben ik zelf naar het dorpje Bedford Virginia in Amerika gevlogen voor onderzoek. In het herinneringscentrum aan de Bedford Boys las ik hoe Ivylyn haar John schreef hoe ze les gaf aan de kinderen in Bedford en de mannen over luchtvaart leerde, hoe haar buurvrouwen en vriendinnen de boerderij draaiende hielden, in fabrieken werkten en hoe hun ‘Victory-garden’ erbij stond. De brieven raakten me diep: dit hadden mensen van nu kunnen zijn.
Vol hoop en verwachting schreef Ivylyn op 8 juni 1944 een brief aan haar John. Ze stuurde een zelfgetekende plattegrond mee van het huis dat ze voor hen aan het regelen was als hij weer terug zou keren. De tranen stroomden me over de wangen toen ik dat las. En ik besloot: over deze sterke vrouw en haar dappere dorpsgenoten wil ik een musical maken.
Waarom dit verhaal nu verteld moet worden.
Oekraïners schuilen inmiddels geroutineerd in kelders tijdens bombardementen, in Gaza kunnen de Palestijnen zich amper meer beschermen tegen het vernietigende geweld en Rutte riep ons als Europeanen op om ons na tachtig jaar vrede op oorlog voor te bereiden. Oorlog is nu en ook bijna hier.
Terwijl wij denken veilig achter de voordeur te zitten, raakt oorlog ons ook. Als onze mannen of vrouwen opgeroepen worden te vechten, blijven wij als vader of moeder, vriendin en partner achter in angstige onzekerheid. Dat vraagt moed en kracht. Die hadden The Bedford Girls.
